Onze oud-bewoonster Babet

Ik kwam bij Eagle’s nest (onze vroegere naam) toen ik net uit mijn psychose was.
Om even een beeld te schetsen over hoe het voor mij was om een psychose te hebben zal ik een korte beschrijving geven.
Je denkt dat je iemand anders bent, je hoort stemmen en je luistert ernaar je weet niet alles van wat er om je heen gebeurd.

Bij mij was het dat ik in mijn psychose fysiek héél sterk was en toen ik niet in mijn psychose zat was ik dat niet.
Ik heb toen wel last gehad van na weeën van die psychose. Ik was toen niet mezelf en heel gewelddadig.
Als ik mijn best niet had gedaan dan had ik destijds weg gemoeten.
Ze hebben mij uitgelegd dat het soms wel 1,5 jaar kan duren voordat het weer normaal is.
Ik heb wel een fijne tijd gehad met de gezinsouders, maar in september 2014 zijn zij weggegaan.
Nadat we op vakantie zijn geweest in Aruba. Dat was echt super gezellig.

Immy heeft me gezegd in 2015 dat ik heel veel kleine stapjes had gezet die samen weer hele grote stappen waren.
Op een gegeven moment werd Peter mijn aanspreekpunt. Daar mee ben ik gaan wandelen, zelfs buiten het hek.
Hij vertelde me dat als ik mijn taak niet deed dat er dan consequenties aan hingen.
Dus toen heb ik met hem afgesproken dat ik mijn taak ging doen.

Eerst was Nicole mijn aanspreekpunt, maar die was er en heel weinig en als ik met haar wilde praten lukte dat bijna niet.
Ik had niet echt een klik met haar, maar met Peter kon ik alles bespreken.
Wat ik van Peter gehoord heb, is dat ik sinds ik bij hem gekomen ben ik heel erg gegroeid.
Ik ben veel vrolijker en ook in mijn geloof daar was ik gegroeid.

In augustus ben ik op de boerderij gaan werken, dat was erg goed voor mijn conditie, want die kon ik daarmee opbouwen.
Ik moest wel wennen aan de nieuwe medewerkers. Maar iedereen ging heel liefdevol met me om, vind ik.
Ze kunnen ook streng zijn, maar dat hoort er bij.
Gelukkig hoeven ze dat niet meer zo vaak te doen, want ik doe gewoon netjes wat er van me gevraagd word.
Ik vond het wel jammer dat Immy en Bart weggaan.

Wat ik wel heel fijn vond, toen Margreet bij de dagbesteding kwam werken,
ging ze na 2 dagen met iedereen zitten om te kijken wat wij leuk vinden om te doen en wat we nog wilde leren.
Het nieuwe rooster was wel even wennen, maar er was veel meer duidelijkheid over wat we konden gaan doen.

Jullie moeten wel weten dat ik het jammer vind dat ik ga en dat ik jullie allemaal ga missen.
Ik hoop dat jullie een mooie toekomst zullen krijgen.
Ik wens jullie het allerbeste!