Ferry vader van Sandra vertelt

Hallo,

Ik ben de vader van één van de bewoonsters van “Ons Thuis” in Rijsbergen.
Mijn dochter woont hier nu ongeveer één jaar, ze is hier gekomen na vele ander plaatsen en instellingen.
Het is een hele reis geweest met een aantal up’s maar veelal ging het niet goed, en dat is voorzichtig gezegd.

Nu is ze, denk ik op de goede weg, steeds meer durft ze te gaan zijn wie ze is en wil zijn.
Ze staat meer en meer open om vooruit te durven gaan want erin geloven dat het kan is al een gewaarwording.
Het is natuurlijk niet zo dat het alleen maar goed gaat, soms valt ze nog terug in het oude vertroude patroon waarin dingen niet goed gingen.
Over die periode kan ik zeggen dat die korter duren en minder extreem zijn dan voorheen.

Waarom ik denk en merk dat het beter met haar gaat is:
In staat zijn om open te staan om een band aan te gaan met medebewoners en begeleiding.
Gestart met trauma verwerking.
Beter in staat om zowel positieve als negatieve kritiek te beoordelen op waarde.
Gestart met vrijwilligers werk en uitgenodigd om dit uit te breiden.

Kortom als vader ben ik blij dat ze haar plek heeft gevonden, misschien wel typerend is dat ze de naam “Ons Thuis”heeft bedacht.

Groetjes vader van een trotse vader.